در ساخت ریتون ها معمولا از طبیعت الهام می گرفتند و باتوجه به حیواناتی که درمحیط اطراف آنان زندگی میکردند وازنظر آنها مظهر زیبایی و قدرت به شمار می آمدند، شکل موردنظر را برای ریتون انتخاب می نمودند.گاهی ذهن خلاق باعث شکل گیری حیوانات تخیلی و غیر واقعی می شد و آن را با نهایت دقت و ظرافت به منصه ظهور می رساندند و معمولا جانورانی انتخاب می شد که درطبیعت برهمتایان خود برتری داشتند و مظهر قدرت  و حکم فرمایی بودند تا بهتر بتوانند قدرت و شوکت طبقه حاکمه را آشکار سازند و یا ویژگی خاصی داشتند مثل شتر که صفت اصلی او بردباری در برابر بی آبی است.بیشتر باستان شناسان درمحدوده های جغرافیایی اشکال گوناگونی از ریتون ها را کشف نموده اند.در همدان بیشتر سر شیر و کله قوچ، در زیویه کردستان و کوهای سر به فلک کشیده زاگرس کله قوچ و بز وحشی، در کلاردشت مازندران، ببر و در مناطق کویری و گرم و خشک شتر طرح ریتون ها راشکل می داد. درکتاب «ماد،هخامنشی، اشکانی، ساسانی» ذکرشده است که اشکال مختلفی ازریتون ها درموزه های جهان نگهداری می شود.
«ریتون های طلایی موزه متروپولیتن Metropulitin به شکل شیر، ریتون های نقره ای کلکسیون “کورکی ین Kevorkian” به شکل گاو ، ریتون های نقره ای کلکسیون “شی مل Schimmel” به شکل قوچ ، ریتون های نقره ای موزه “لِنینگراد” به شکل قوچ ، ریتون های نقره ای موزه “لوور Lover” به شکل بز و اسب ، ریتون های موزه “بیرتیش British” به شکل گریفون (موجودات خارق العاده) ، ریتون های نقره ای موزه “ارمیتاژ Ermitaga” به شکل بز بالدار ، ریتون های طلایی کلکسیون شخصی در نیویورک به شکل آهو و سایر ریتون های طلایی و نقره ای هخامنشی که تزیین بخش موزه های ایران می باشند.»