همانطور که تو عکس های زیر مشاهده میکنید ساخت این پل در زمان شاه عباس صفوی بوده البته در زمان قدیم هم در ایران از پل استفاده میکردند و درختان را قطع میکردند و پل میساختند ولی در زمان شاه عباس اوج ساخت و ساز و ایجاد پل های فراوان در سراسر کشور بود و مردم در آن زمان دیگه متحمل این نبودن به خاطر رفتن به آن سوی رود خانه های طویل مسیری طولانی را بپیمایند .

همانطور که در بحث حمام اشاره کردم به خرج حمام در این جا هم این موضوع صدق میکنه چون در آن زمان دولتها آنقدر پیشرفت نداشتند که بتونن اورگانی رو مختص به راه سازی داشته باشند رو این حساب خرجی رو برای پل در نظر میگرفتند و آن را در پل جاساز میکردند تا در مواقع احتیاج آن را برای پل خرج کنن .

حالا بنده قسمتهایی رو که سکه های طلا را جاساز میکردند نام میبرم .

۱- در کف داخل اتاق اول که شروع پل میشه سمت چپ کنج دیواره پل در عمق ۲الی ۳ متری.

۲- در پایه پل که معمولا در پایه اول جاساز میکردند به اندازه دو متر از سطح زمین به سمت بالا و نیم متر داخل پایه .

۳-  در طاق پل زیر یک آجر که اگر دقت کنید مشخص است .

دوستان البته این دلیل نمیشه که بنده این راهنمایی هارو میکنم دوستان راه بیفتند و همه جارو تخریب کنند لطفا سعی کنید تا جایی که جا داره از تخریب آثار ملی خوداری کنید.

ﺁثار شمع سوز:

شمع سوز ها مکان مقدسی در دوره اسلامی بود.

بعد از ورود اسلام به ایران جنگهای داخلی سر گرفت و مناطقی هنوز اسلام را نپذیرفته بودند و همین مسئله باعث جنگ بین مسلمانان و افراد بومی شده بود به مرور زمان با پذیرفتن اسلام محل دفن سرداران اسلام که اکثرا از اقوام پیامبر بودند به امامزاده و شمع سوز تبدیل شد و مردم برای نذر و نیاز به این مکانها میرفتند و بر سر مزارشان شمع روشن میکردند و مقادیری که نلذر داشتند در ﺁن قسمت مدفون میکردند و بر روی شمع سوز ها دخیل میبستند و وقتی از نذر خود جواب میگرفتند اموال و سکه های بیشتری در ﺁنجا مدفون میکردند .

معمولا محل دفن این نذورات یک و نیم قدم از شمع سوز به سمت قبله بود و دفینه را در متراژ ۲ متری قرار می دادند.

چاه شیطان

جایی در مناطق وحشی ایالت واشینگتن، پدیده‌ای نامتعارف و عجیب جغرافیایی وجود دارد که ساکنین آن را دریچه‌ای به دنیایی دیگر می‌دانند. هر چند چاه شیطان سال‌ها و شاید قرن‌هاست که مورد توجه مردم آن منطقه قرار گرفته است اما تنها از سال ۱۹۹۷ بود که یک ایستگاه رادیویی با «مل واترز»، صاحب زمین، مصاحبه کرد و آن را به مردم کشورش شناساند. مل واترز ادعا می‌کند که صاحب یک زمین غیرعادی است که در نزدیکی «ماناستاش ریج» در واشینگتن قرار دارد. البته این زمین به خودی خود چیز عجیبی نیست، اما چاهی درون آن قرار دارد که مردم آن را عجیب و ماوراءالطبیعه می‌دانند.داستان چاه شیطان سال‌هاست که ساکنین «ماناستاش ریج» از زمینی سخن می‌گویند که چاهی درون آن قرار دارد ظاهرا انتها ندارد. چاهی مرموز که هاله‌ای از احساس خطر و راز در اطراف آن موج می‌زند. دیواره چاه تا عمق ۱۵ فوتی آجری است ولی بقیه آن خاکی می‌باشد. مردم این منطقه نسل اندر نسل این چاه را می‌شناختند و از آن به عنوان زباله‌دانی استفاده می‌کردند و از یخچال کهنه تا تلویزیون خراب و لاستیک پنچر را در آن می‌انداختند. اما هیچ یک از کسانی که چیزی درون چاه می‌انداخت صدای افتادن آن شی به کف چاه را نشنید. همین موضوع باعث شد که مردم نام «چاه شیطان» را بر آن نهادند و آن را چاهی بی‌انتها نامیدند که مستقیم به جهنم راه دارد. بعضی‌ها هم معتقد بودند که چاه شیطان در حقیقت دریچه ورود و خروج فضایی‌هاست. حدود سال ۱۹۹۳ «مل واترز» و همسرش این زمین را خریدند و کمی بعد آن چاه را کشف کردند. آنها هم مثل مردم دیگر از آن به عنوان زباله‌دان استفاده می‌کردند و حتی ساکنین دیگر هم زباله‌ها و لاشه حیوانات خود را در آن می‌انداختند. چند سال گذشت و کم‌کم آقای واترز به این فکر افتاد که چرا چاه پر نمی‌‌شود؟در تابستان سال ۱۹۹۶ واترز تصمیم گرفت عمق چاه را اندازه‌گیری کند. اوکه یک ماهیگیر کار کشته بود یک قلاب ماهیگیری با نخ بسیار بلند داشت. یک روز به دهانه چاه رفت، یک وزنه به سر قلاب آویخت و آن را به داخل چاه هدایت کرد. وقتی نخ هر قرقره تمام می‌شد، قرقره جدیدی به انتهای آن گره می‌زد و به کار خود ادامه می‌‌داد، اما قرقره‌ها تمام شد و نخ قلاب به انتهای چاه نرسید. به محاسبه واترز، او هجده قرقره ۵۰۰۰ فوتی را به هم وصل کرده بود، بنابراین او نتیجه گرفت عمق چاه بیشتر از هشتاد هزار فوت می‌باشد! در آن وقت بود که واترز متوجه شد چاه درون ملکش نه تنها عجیب بلکه دلهره‌آور است.
سگ‌های مرده و سکوت مرگبار
اولین چیزی که توجه واترز را جلب کرد آن بود که هر وقت درون چاه فریاد می‌زد پژواک صدایش را نمی‌شنید. بعد دریافت هر وقت می‌خواهد به چاه نزدیک شود سگ شکاری‌اش چنگالش را در زمین فرو می‌کند تا نگذارد واترز او را به آن طرف بکشاند.یکی از دوستان واترز می‌گوید، وقتی سگ نگهبانش مرد، لاشه آن را درون چاه شیطان انداخت. این مرد قسم می‌خورد که مدتی بعد سگ به سوی او بازگشت. همان سگ با همان شکل و قیافه و همان قلاده که خودش یک قطعه فلز کوچک به آن وصل کرده بود. این داستان آنچنان واترز را تحت تاثیر قرار داد که در وصیت‌نامه جدیدش نوشت بعد از مرگ جسدش را درون چاه شیطان بیندازند. طولی نکشید که واترز و چاه درون ملکش به شهرت کشوری رسیدند و گروه‌های مختلف ماوراءالطبیعه به بررسی آن پرداختند ولی هیچ یک نتوانستند دریابند چاه شیطان واقعا چیست و عمق آن چه قدر است و آیا طبق عقیده مردم محل، این چاه بی‌انتهاست؟ نکته‌ای که آنها هم مثل مردم آن را درک کردند آن بود که در محدوده چاه همه احساسی مرموز از ترس و دلهره را داشتند. احساسی که دلیلی برای آن پیدا نشد. قدم بعدی ورود سربازان ارتش آمریکا به ملک واترز بود. آنها آنقدر با دقت در حال بررسی منطقه بودند که حتی به واترز اجازه ورود به ملک شخصی‌اش را ندادند. از همان زمان دیگر نامی از واترز در رسانه‌ها برده نشد ولی در روز ۲۸ ژوئن سال ۲۰۱۱ نامه‌ای از واترز به صورت آن لاین منتشر گردید که تاکید می‌کرد تمام حرف‌هایش در مورد چاه شیطان و اتفاقات آن عین حقیقت بوده است، ولی دولت آمریکا دوست نداشت حرفی از آن زده شود.

نماد کشتی در آیین باستان:

کشتی نماد قدرت و حرکت و ابدیت است . ابدیت یک مفهوم مهم در بسیاری از ادیان است .

که در آن  به جاودانگی خدا یا خدایان ابدی گفته شده است . همین مفهوم را در مورد جهان هستی با توجه به گذشته و آینده بکار بردند . و تصور آنها بر این بوده که سفر ابدی به آن دنیا و ملاقات روح با خدا و یا خدایان با کشتی بوده . و حتی در روایات تصویر بر دیواره ها یک سری از نقش نگاره ها به طور واضح نشان دهنده این هستند که دروازه ای به زمان آینده یا گذشته باز کرده است .

معمولا این آثار نشان دهنده مقبره یک شخص مهم است و اگر کشتی به صورت سنگچین باشد یا خود مقبره داخل آن دفن شده و یا راه ورودی به صورت دالان از زیر آن باز میشود و به زیر تومولوس و یا همان تپه در اطراف آن میرود که به مقبره ختم میشود.