صخره های اسکنه خورده:

این اشکال سیستم شماره گذاری هستند که از دوره فریگ، روم، بیزانس و ارامنه بدین طرف مورد استفاده قرار می گرفتند.

از آنجا که مفاهیم زیادی را می توان به آنها نسبت داد، صحیح نیست که بگوییم معنای درستش دقیقا همین است. لکن هر حفره اسکنه خورده ۷۸ سانتی متر بوده ، بعضا معادل ۱۲۰ سانتی متر نیز محاسبه می شوند. دوره ایی که علامت بدان تعلق دارد، مهم است. این اشکال به طور قطع نه برای نشان دادن جهت بلکه برای تعیین فاصله به کار می روند.

اگر حفره ها بر روی زمین باشند، با توجه به اندازه های آن باید به دنبال مجموعه دیگری از حفره هایی که بزرگتر یا کوچکتر می شوند و یا یک علامت دیگر بگردید.

اگر حفره های اسکنه خورده بر روی پیشانی یک صخره باشند باید در طرف مقابل آن دنبال قبر یا جایی که نشان از وجود انبار دارد، بگردید.